Umów wizytę Borelioza, jest wywoływana przez spiralną bakterię Borrelia burgdorferi. Jest to najczęściej rozpoznawana choroba, której wektorem są kleszcze. Jednym z podstawowych objawów boreliozy jest zaczerwienienie wokół miejsca ukłucia przez kleszcza rozszerzające się obwodowo (tzw. rumień wędrujący), pojawia się on 40-60% pacjentów. Niestety zmiana ta nie zawsze jest obserwowana, a zdarza się, że pojawia się w miejscach niewidocznych (np. pokrytych włosami). [row] [column col=12 col_sm=12 col_md=12 col_lg=5 offset=0 offset_sm=0 offset_md=0 offset_lg=0]   [/column] [column col=12 col_sm=12 col_md=12 col_lg=7 offset=0 offset_sm=0 offset_md=0 offset_lg=0] Borelioza stwarza wiele problemów diagnostycznych ma bowiem postać choroby ogólnoustrojowej, wielonarządowej. Oprócz zmiany skórnej we wczesnych stadiach boreliozy mogą pojawić się bardziej ogólne objawy, takie jak zmęczenie, zawroty i bóle głowy.[/column] [/row] Późne objawy  boreliozy występują najczęściej w postaci porażenia nerwu twarzowego, widoczne jako porażenie połowy twarzy. Inne symptomy mogą obejmować bóle i problemy z sercem, zapalenie stawu (najczęściej kolanowego), aż po poważne zmiany obejmujące Ośrodkowy Układ Nerwowy (OUN). Wczesne lub wyprzedzające rozwój boreliozy rozpoznanie obecności krętków i wdrożenie antybiotykoterapii hamuje rozwój zakażenia w fazie początkowej i pozwala uniknąć groźnych powikłań. Do ukłucia przez kleszcza może dojść nie tylko w czasie wycieczki do lasu, ale także w warunkach miejskich w  trakcie spaceru po parku czy łące. Jeżeli spotkał Cię podobny incydent nie wahaj się wykonać badanie. Badanie na boreliozę Metoda RT-PCR nie jest stosowana w diagnostyce boreliozy jako metoda pierwszego wyboru. Test real-time RT-PCR może być jednak bardzo pomocny w diagnostyce boreliozy jako metoda lokalizacji bakterii poprzez badanie odpowiedniego materiału biologicznego po wcześniej wykonanych badaniach serologicznych lub jako monitorowanie skuteczności leczenia. Jeśli uzyskałeś dodatni wynik badań serologicznych (poziom przeciwciał, Western-Blot), a prowadzone długotrwałe leczenie nie przynosi efektów, i wciąż odczuwasz dolegliwości zapraszamy do skorzystania z oferty na badanie molekularne. Porozmawiaj z lekarzem jaki materiał byłby najbardziej stosowny do badania w zależności od eksponowanych objawów. Pamiętaj, że większość z materiałów do badania metodą RT-PCR może pobrać tylko lekarz.   Jak przygotować się do badania? Szczegółowe informacje o przygotowaniu do badania znajdują się w tabelce.   * Sugerowany czas wykonania badań jest orientacyjny, w przypadku niestandardowych sytuacji niezależnych od Laboratorium może ulec zmianie.   Zarezerwuj online

Umów wizytę Wirus EBV to jeden z najpowszechniej występujących u ludzi wirusów. Mononukleoza zakaźna w wyniku pierwotnego zakażenia EBV rozwija się u około 50% zakażonych osób. Uważany jest za chorobę samoograniczającą się choć zdarzają się powikłania trwające od kilku tygodni do kilku miesięcy. W następstwie zakażenia pierwotnego może dojść do ustanowienia zakażenia latentnego (reaktywującego się przy spadku odporności) bądź rozwinięcia zakażenia przewlekłego. [row] [column col=12 col_sm=12 col_md=12 col_lg=5 offset=0 offset_sm=0 offset_md=0 offset_lg=0]       [/column] [column col=12 col_sm=12 col_md=12 col_lg=7 offset=0 offset_sm=0 offset_md=0 offset_lg=0] Zarówno zakażenia chroniczne jak i reaktywacje zakażenia latentnego mogą stanowić jeden z czynników prowadzących do rozwoju chorób limfoproliferacyjnych. Choroby limfoproliferacyjne występują często u osób z niedoborami immunologicznymi, u biorców przeszczepów oraz osób zakażonych HIV. [/column] [/row] Jak przygotować się do badania? Szczegółowe informacje o przygotowaniu do badania znajdują się w tabelce.   * Sugerowany czas wykonania badań jest orientacyjny, w przypadku niestandardowych sytuacji niezależnych od Laboratorium może ulec zmianie.   Zarezerwuj online

Umów wizytę Cytomegalovirus (CMV) należy do rodziny herpeswirusów posiadających zdolność pozostawania w organizmie w formie latentnej.  Zakażenia tym wirusem są powszechne, a ich częstość wzrasta wraz z wiekiem (szacuje się, że około 40-60% dorosłych jest zakażonych). U większości osób z prawidłową odpornością przebieg jest bezobjawowy lub obserwuje się objawy łagodnej choroby. Najczęściej pojawia się gorączka, osłabienie, bóle głowy, a także zapalenie gardła i migdałków. Obserwuje się także powiększenie wątroby i śledziony. Wirus CMV stanowi zagrożenie w przypadku zakażeń wrodzonych oraz u osób z niedoborami odporności, gdy dochodzi do reaktywacji zakażenia latentnego.  O cytomegalii wrodzonej mówimy, gdy u kobiety dochodzi do zakażenia w ciąży lub tuż przed zajściem w ciążę. CMV jest najczęstszą przyczyną zakażeń wewnątrzmacicznych, wad płodu czy upośledzenia rozwoju dzieci. Może też dojść do utraty płodu (poronienia lub obumarcia wewnątrzmacicznego). W przypadku zakażenia pierwotnego wirus przenika do płodu w około 40% przypadków. W sytuacji nawrotowego zakażenia ryzyko jest dużo mniejsze, bo sięga około 1%. Objawy w zakażeniu wrodzonym dotyczą przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów, układu krwiotwórczego i pokarmowego. Rezerwuarem wirusa cytomegalii jest człowiek. W wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną lub jej wydzielinami oraz podczas kontaktów seksualnych dochodzi do przeniesienia zakażenia. Inna możliwość to przetoczenie świeżej krwi lub preparatów krwiopochodnych albo przeszczep narządu od osoby zakażonej CMV. Wirus może być wydzielany przez miesiące lub nawet lata od momentu zakażenia pierwotnego.   Badanie cytomegalia - test ilościowy PCR Diagnostyka CMV w codziennej praktyce oparta jest na badaniach serologicznych.  Jednak coraz chętniej sięga się po badania PCR. Metoda ta pozwala różnicować aktywną formę zakażenia od utajonego. Jest to też podstawowa metoda w przypadku diagnostyki cytomegalii wrodzonej. Badanie płynu owodniowego w 21-22 tygodniu ciąży stanowi podstawę rozpoznania laboratoryjnego infekcji u płodu, gdyż w sytuacji aktywnego zakażenia ma miejsce obfite wydalanie przez płód CMV z moczem. Badanie takie charakteryzuje się wysoką czułością i swoistością.  Podstawą rozpoznania wrodzonej cytomegalii jest stwierdzenie metodą PCR obecności wirusa w moczu lub ślinie w pierwszych 21 dniach życia noworodka. Jest to tzw. „złoty standard” i ujemny wynik pozwala wykluczyć wrodzone zakażenie. Ocena liczby kopii wirusa we krwi umożliwia ocenę skuteczności leczenia przeciwwirusowego, może mieć też znaczenie prognostyczne w przypadku noworodków z bezobjawowym zakażeniem. W przypadku badania płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) dodatni wynik przemawia za zakażeniem w obrębie OUN (neuroinfekcją). Metody PCR to też podstawowe techniki diagnostyczne u pacjentów po przeszczepach.   Jak przygotować się do badania? Szczegółowe informacje o przygotowaniu do badania znajdują się w tabelce.   * Sugerowany czas wykonania badań jest orientacyjny, w przypadku niestandardowych sytuacji niezależnych od Laboratorium może ulec zmianie.   Materiały źródłowe: Rekomendacje postępowania w zakażeniach wirusem cytomegalii (CMV) . Zalecenia Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych "Choroby wirusowe w praktyce klinicznej" M. Wróblewska, T. Dzieciątkowski   Zarezerwuj online

Umów wizytę Cytomegalovirus (CMV) należy do rodziny herpeswirusów posiadających zdolność pozostawania w organizmie w formie latentnej. Zakażenia tym wirusem są powszechne, a ich częstość wzrasta wraz z wiekiem (szacuje się, że około 40-60% dorosłych jest zakażonych). U większości osób z prawidłową odpornością przebieg jest bezobjawowy lub obserwuje się objawy łagodnej choroby. Najczęściej pojawia się gorączka, osłabienie, bóle głowy, a także zapalenie gardła i migdałków. Obserwuje się także powiększenie wątroby i śledziony. Wirus CMV stanowi zagrożenie w przypadku zakażeń wrodzonych oraz u osób z niedoborami odporności, gdy dochodzi do reaktywacji zakażenia latentnego. O cytomegalii wrodzonej mówimy, gdy u kobiety dochodzi do zakażenia w ciąży lub tuż przed zajściem w ciążę. CMV jest najczęstszą przyczyną zakażeń wewnątrzmacicznych, wad płodu czy upośledzenia rozwoju dzieci. Może też dojść do utraty płodu (poronienia lub obumarcia wewnątrzmacicznego). W przypadku zakażenia pierwotnego wirus przenika do płodu w około 40% przypadków. W sytuacji nawrotowego zakażenia ryzyko jest dużo mniejsze, bo sięga około 1%. Objawy w zakażeniu wrodzonym dotyczą przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów, układu krwiotwórczego i pokarmowego. Rezerwuarem wirusa cytomegalii jest człowiek. W wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną lub jej wydzielinami oraz podczas kontaktów seksualnych dochodzi do przeniesienia zakażenia. Inna możliwość to przetoczenie świeżej krwi lub preparatów krwiopochodnych albo przeszczep narządu od osoby zakażonej CMV. Wirus może być wydzielany przez miesiące lub nawet lata od momentu zakażenia pierwotnego.   Badanie cytomegalia - test PCR Diagnostyka CMV w codziennej praktyce oparta jest na badaniach serologicznych.  Jednak coraz chętniej sięga się po badania PCR. Metoda ta pozwala różnicować aktywną formę zakażenia od utajonego. Jest to też podstawowa metoda w przypadku diagnostyki cytomegalii wrodzonej. Badanie płynu owodniowego w 21-22 tygodniu ciąży stanowi podstawę rozpoznania laboratoryjnego infekcji u płodu, gdyż w sytuacji aktywnego zakażenia ma miejsce obfite wydalanie przez płód CMV z moczem. Badanie takie charakteryzuje się wysoką czułością i swoistością.  Podstawą rozpoznania wrodzonej cytomegalii jest stwierdzenie metodą PCR obecności wirusa w moczu lub ślinie w pierwszych 21 dniach życia noworodka. Jest to tzw. „złoty standard” i ujemny wynik pozwala wykluczyć wrodzone zakażenie. W przypadku badania płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) dodatni wynik przemawia za zakażeniem w obrębie OUN (neuroinfekcją). Metody PCR to też podstawowe techniki diagnostyczne u pacjentów po przeszczepach.   Jak przygotować się do badania? Szczegółowe informacje o przygotowaniu do badania znajdują się w tabelce.   * Sugerowany czas wykonania badań jest orientacyjny, w przypadku niestandardowych sytuacji niezależnych od Laboratorium może ulec zmianie.   Materiały źródłowe: Rekomendacje postępowania w zakażeniach wirusem cytomegalii (CMV) . Zalecenia Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych "Choroby wirusowe w praktyce klinicznej" M. Wróblewska, T. Dzieciątkowski Zarezerwuj online